"ေသာတာပန္၏ ထူးျခားခ်က္(၇)ရပ္"
********
ကုိယ့္ခႏၶာကုိ ဉာဏ္စုိက္ၾကည့္လုိက္ရင္ ေ၀ဒနာေပၚလဲေဖာက္ျပန္သြားတာပဲ၊ ပ်က္စီးသြားတာပဲ။ေ၀ဒနာ႐ႈလုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာေလးကျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္နဲ႔သူ႔သေဘာသူ စြန္႔စြန္႔သြားတယ္။
သုခေ၀ဒနာကလဲသုခေ၀ဒနာသေဘာစြန္႔တယ္။ ဒုကၡေ၀ဒနာကလဲဒုကၡေ၀ဒနာသေဘာစြန္႔တယ္။ ဥေပကၡေ၀ဒနာကလဲဥေပကၡေ၀ဒနာသေဘာ စြန္႔တယ္။ ေလာဘစိတ္ကလဲေလာဘသေဘာစြန္႔တယ္။ စြန္႔ၿပီးအနိစၥသေဘာခ်ည္း ျဖစ္ၿပီးပ်က္တာခ်ည္းျပတယ္။ဒီလုိခ်ည္းျပေနေတာ့ ဒါေတြဟာ"၀ိပရိဏာမလကၡဏံဒုကၡသစၥံ"ပဲ။
ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့၀ိပရိ ဏာမလကၡဏာေတြခ်ည္းပဲ၊ ေဖာက္ျပန္တာခ်ည္းပဲ။အထည္မက်န္ဘူး။ ေ၀ဒနာေပၚရင္ ေ၀ဒနာၾကည့္လုိက္ေတာ့ေ၀ဒနာေလးကို ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။
ေ၀ဒနာပ်က္ပ်က္စိတ္ပ်က္ပ်က္႐ုပ္ပ်က္ပ်က္ အထည္မက်န္ဘူး။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရမယ္။ဒီလုိျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ဒုကၡသစၥာပါလား၊ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာမွ တစ္ပုိင္းတစ္စေတာင္မက်န္ေတာ့ပါလားလုိ႔ေရွးဦးစြာ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာျမင္ရမယ္။ျမင္ၿပီးေတာ့ မိမိခႏၶာႀကီးသည္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈမွတစ္ပါး ဘာမွမရွိ၊တကယ့္ကုိရြံစရာ မုန္းစရာခႏၶာႀကီးပါလားလုိ႔ဉာဏ္တက္လာမယ္။ ဉာဏ္တက္ၿပီးေနာက္ရြံစရာမုန္းစရာခႏၶာႀကီးေတာ့ သိမ္းမွေတာ္မယ္၊သိမ္းမွေအးမယ္၊ ရခ်င္စရာတစ္ကြက္မွမရွိဘူးဆုိတဲ့ ဉာဏ္တက္လာလိမ့္မယ္။ဒီဉာဏ္တက္လာခဲ့ရင္ ေရွ႕ဒုကၡေတြခ်ဳပ္သြားလိမ့္မယ္။၀ိပရိဏာမဒုကၡေတြ ခ်ဳပ္သြားလိမ့္မယ္။
အ၀ိပရိဏာမနိဗၺာန္ေပၚလာလိမ့္မယ္။အဲဒီေတာ့မွပဲ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ၀ိပရိဏာမေတြမရွိေတာ့ဘူး၊ အခုမွပဲေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈႀကီးဇာတ္သိမ္းသြားတာ ေတြ႕ရေတာ့တယ္ဆုိတဲ့ဉာဏ္လာတယ္။ဒါျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈဇာတ္သိမ္းတာကနိေရာဓသစၥာ၊ ေတြ႔တဲ့ဉာဏ္ကမဂၢသစၥာဆုိေတာ့ ေသာတာပန္တည္ေရာ။မဂ္ရ ဖုိလ္ရတာပဲ။ မဂ္ဖုိလ္ရရင္ပစၥေ၀ကၡဏာရတာပဲ။ ပစၥေ၀ကၡဏာရတာအထူးေျပာဖုိ႔မလုိဘူး၊ ၀ီထိနိယာမသေဘာအတုိင္းမဂ္ဖုိလ္ရရင္သူရမွာပဲ။ မဂ္ရဖုိ႔သာအဓိကျဖစ္တယ္။
၀ိပရိဏာမဒုကၡသစၥာျမင္ေနတုန္းကိစၥဉာဏ္။ ၀ိပရိဏာမဆံုးသြားတာျမင္လုိက္ေတာ့ကတဉာဏ္။ ကတဉာဏ္ဆုိတာငါေသာတာပန္တည္ၿပီလုိ႔ သိလုိက္ရတဲ့ဉာဏ္။မဂ္ဉာဏ္ကတက္ၿပီး ေသာတာပန္တည္ၿပီလုိ႔သိလုိက္ရတဲ့ဉာဏ္၊ ေဖာက္ျပန္တဲ့ကိစၥေတြမျမင္ေတာ့ဘဲ ေဖာက္ျပန္တဲ့ကိစၥေတြရွာမေတြ႕ေတာ့ဘဲ ေဖာက္ျပန္ျခင္းကင္းတာကိုျမင္တဲ့ဉာဏ္ဟာ ကတဉာဏ္။
ဒါျဖင့္ခႏၶာကုိယ္ထဲဘာေပၚေပၚ ဒုကၡသစၥာခ်ည္းေပၚတာပဲလုိ႔သိတဲ့ဉာဏ္က သစၥဉာဏ္၊ေပၚတာဟူသေရြ႕ဒုကၡသစၥာလုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်။သူ႔ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ကိစၥကုိ သိေတာ့ကိစၥဉာဏ္၊ေပၚလာတာေလးေတြက ေပၚလာတဲ့သေဘာေတြအကုန္စြန္႔ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာေလးေတြပဲ ဆက္တုိက္ျမင္ေနရင္ဒါကိုကိစၥဉာဏ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ကိစၥမျမင္ျပန္ေတာ့ကတဉာဏ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာေတြေတာ့မျမင္ရေတာ့ဘူး၊ မေဖာက္ျပန္မပ်က္စီးတဲ့ခ်မ္းသာေလးတစ္ခုတည္းပဲ ျမင္ေနတယ္ဆုိရင္ဒါကတဉာဏ္ပဲ။ ဒီဉာဏ္သံုးဉာဏ္နဲ႔ပဲတက္လုိက္ပါ။
အက်ဥ္းအားျဖင့္ သစၥာသိရင္သစၥဉာဏ္၊ ေဖာက္ျပန္တာသိရင္ကိစၥဉာဏ္၊ ေဖာက္ျပန္တာေတြမေတြ႕ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ကတဉာဏ္။
ကတဉာဏ္ဆုိက္ရင္ေသာတာပန္တည္ၿပီ။ ေသာတာပန္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေသာတာပန္စိတ္ေပၚတာပါပဲ။ ႐ုပ္ပုိလွလာတာလဲမဟုတ္ဘူး၊ ဆုိင္းဘုတ္ဆြဲထားတာလဲမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေသာတာပန္မွာေပၚတဲ့ေသာတာပန္စိတ္သည္ ပုထုဇဥ္နဲ႔မတူတာခုႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။
ေသာတာပန္လဲေလာဘျဖစ္ေသးတယ္၊ ေဒါသလဲျဖစ္ေသးတယ္၊ ေမာဟလဲျဖစ္ေသးတယ္။ ထိနမိဒၶငိုက္မ်ည္းစိတ္ေတြလဲျဖစ္ေသးတယ္။ ဥဒၶစၥပ်ံ႕လြင့္မႈေတြလဲျဖစ္ေသးတယ္။ ကုကၠဳစၥလဲျဖစ္ေသးတာပဲ။ ဒီတရားေတြကပုထုဇဥ္မွာလဲျဖစ္တယ္၊ ေသာတာပန္မွာလဲျဖစ္တယ္ဆုိေတာ့ တူေနတဲ့သေဘာေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဒါျဖင့္ ဘယ္လုိထူးလဲဆုိရင္ပုထုဇဥ္ကဒီတရားေတြျဖစ္ရင္ ျဖစ္ေၾကာရွည္တယ္။ကတဉာဏ္ရလို႔ ေသာတာပန္တည္ၿပီးသားပုဂၢိဳလ္က ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ေပမယ့္ျဖစ္ေၾကာမရွည္ဘူး။
ပုထုဇဥ္ကေလာဘျဖစ္လုိက္ၿပီဆုိရင္လဲ ဒီေလာဘခ်ည္းပဲအၾကာႀကီးျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ေဒါသျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္လဲ ေဒါသခ်ည္းပဲျဖစ္လို႔မေက်မခ်မ္းႏုိင္ဘူး။ဒါဟာ ျဖစ္ေၾကာရွည္တာပဲ။ဒုကၡခ်ဳပ္ၿပီးသား ေသာတာပန္ကေတာ့ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ ေနာက္ကတစ္ခါတည္းဉာဏ္လုိက္တယ္။ ျဖစ္ရင္ ခ်က္ခ်င္းသိတယ္၊ျဖစ္ေၾကာမရွည္ေတာ့ဘူး။ ငါေလာဘျဖစ္သြားတယ္လို႔ေနာက္ကေနဉာဏ္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္းအသိေလးလုိက္လာတယ္။ ေဒါသျဖစ္ရင္လဲ ဉာဏ္အသိခ်က္ခ်င္းလုိက္တယ္။ထိနမိဒၶျဖစ္ရင္လဲ ခ်က္ခ်င္းလုိက္တာပဲ။မသိလုိက္တာဆုိတာမရွိဘူး။ ေလာဘျဖစ္ျဖစ္၊ေဒါသျဖစ္ျဖစ္၊ထိနမိဒၶျဖစ္ျဖစ္၊ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥျဖစ္ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္တာပဲ၊ မပယ္ႏုိင္ေသးလုိ႔ျဖစ္တာ။
ေသာတာပတၱိမဂ္ကဒိ႒ိနဲ႔၀ိစိကိစၧာပဲ ပယ္ႏုိင္ေသးတာ။
ေလာဘေဒါသေမာဟေတြကမပယ္ႏုိင္ေသးေတာ့ လာမွာပဲ။လာပင္လာေသာ္လဲခ်က္ခ်င္းေနာက္က ျပန္သိတယ္။ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကေနာက္က ျဖတ္ျဖတ္လုိက္တယ္။ပုထုဇဥ္ကေတာ့မျဖတ္ဘူး၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တန္းေနေအာင္သြားတာပဲ။ဥပမာ ပုထုဇဥ္ကေဒါသျဖစ္ရင္ကမၻာမေက်ဘူးဆုိၿပီး ေတးထားတယ္။ေသာတာပန္ကေတာ့ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္လုိက္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ေနာက္ကအသိနဲ႔ ျပန္လုိက္ေပးလုိက္တယ္။ဒါနံပါတ္(၁)ကြာျခားမႈပဲ။ ျဖစ္ေၾကာရွည္နဲ႔ျဖစ္ေၾကာတုိကြာတယ္။
နံပါတ္(၂)ကေလာဘေဒါသေမာဟေတြ မပယ္ႏုိင္ေသးေတာ့အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ ေပၚလာခဲ့ေသာ္လဲဒီကိေလသာေတြ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္လုိက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ ေပၚလာတယ္။သိ႐ံုတင္မကဘူး၊ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့အထိလာတယ္။ ေလာဘေဒါသေမာဟေတြကေတာ့ပုထုဇဥ္လုိပဲ ျဖစ္တာပဲ။ သို႔ေသာ္ျဖစ္မွန္းသိတဲ့အတြက္ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္လုိက္မယ္ဆုိၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိက္ေတာ့ၿငိမ္းေအးသြားတာပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွမေက်ဘူးဘာညာဆုိတာေတြ မက်န္ရစ္ေတာ့ဘူး။ကိေလသာေတြလာေသာ္လဲ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္ပစ္လုိက္တယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္မွားရင္မွားမွန္း ခ်က္ခ်င္းသိတယ္၊ၿငိမ္းေအာင္လုပ္ပစ္တယ္။ေလာဘ ေဒါသေတြနဲ႔မွားတာကုိေျပာတာ။
(၃)နံပါတ္ကဒီဘုရားသာသနာမွတစ္ပါး အျခားသာသနာမွာေသာတာပန္သကဒါဂါမ္အနာဂါမ္ ရဟႏၲာမရွိဘူးလုိ႔ယံုၾကည္တယ္။ ကုိယ္တုိင္သိလာတာ။ သိလာလို႔ယံုၾကည္တာ။
(၄)နံပါတ္ကရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ဘုရားပညတ္ထားတဲ့သိကၡာပုဒ္တစ္ခုခု ခ်ိဳးေဖာက္မိရင္အျပစ္သင့္တယ္။အာပတ္သင့္တယ္။ အဲဒီအျပစ္ကုိသိလုိက္တာနဲ႔ေပ်ာက္သြားေအာင္ ခ်က္ခ်င္းေဒသနာၾကားတယ္။ အာပတ္ကုစားတာေခၚတယ္။လူေတြမွာေတာ့တစ္ခုခု မွားလုိ႔ရွိရင္၀န္ခ်ေတာင္းပန္ၿပီး ေျပလည္ေအာင္လုပ္လုိစိတ္ေပၚလာတယ္။ မွားတဲ့ဥစၥာ ခ်က္ခ်င္းေျပေအာင္လုပ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတာ။ မွားမိတာသိလုိက္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းဘုရားေရွ႕သြားၿပီး ကမၼ႒ာန္းထုိင္ပစ္လုိက္ၿပီးမွားတဲ့အျပစ္ေတြ ေျပေျပာက္ေအာင္လုပ္လုိက္တယ္။ ဒါေသာတာပန္ရဲ႕စိတ္ထားပဲ။
နံပါတ္(၅)ကအမႈကိစၥအတြက္ ႐ံုးကန္ကနားေခၚေသာ္ျငားလဲလုိက္ေတာ့လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္သူ႔သီလ၊သမာဓိ၊ပညာေတာ့ အပ်က္မခံဘူး။ကိစၥႀကီးငယ္ရွိလုိ႔အကူအညီလုိရင္ အကူအညီေတာ့ေပးတာပဲ၊ဒါေပမယ့္သူ႔သီလ၊ သမာဓိ၊ပညာေတာ့အပ်က္မခံဘူး။မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အဟုတ္လုပ္အေျပာခုိင္းလဲသူမေျပာဘူ၊ အလိမ္ခုိင္းလဲမလိမ္ဘူး၊မတရားထြက္ဆုိတာမ်ိဳး သူမလုပ္ေတာ့ဘူး။အမွန္ေျပာရင္ဘယ္လုိလုပ္မယ္၊ ဘာလုပ္မယ္စသည္ၿခိမ္းေျခာက္ေနေစကာမူ သူကေတာ့အမွန္အတိုင္းပဲထြက္ဆုိတယ္။ ဒီလုိေျပာေပးရင္ေငြေပးမယ္၊ဘာေပးမယ္ေျပာလဲ သူကေတာ့မဟုတ္မမွန္တာကုိအဟုတ္အမွန္လုပ္ၿပီး ေျပာမေပးေတာ့ဘူး။
နံပါတ္(၆)ကတရားေဟာေနတဲ့အခါ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိသိၿပီးစိတ္ဟာဘယ္မွမသြားဘဲနဲ႔ နာေလ့ရွိတယ္။ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ နာၾကားရတဲ့အခါအာ႐ံုတစ္ပါးစိတ္မသြားဘဲ စူးစူးစုိက္စုိက္နာႏုိင္ျခင္းသည္ေသာတာပန္ရဲ႕ သေဘာပဲ။
နံပါတ္(၇)ကတရားေတာ္ေတြနာၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေျပာလုိ႔လဲမၿပီးႏုိင္၊၀မ္းေျမာက္လုိ႔လဲမဆံုးႏုိင္ဘူးတဲ့။ သိပ္ၿပီးသေဘာက်လြန္းလုိ႔ ပီတိေသာမနႆေတြျဖစ္ၿပီးေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ႏုိင္ဘူး။
အက်ဥ္းျပန္ခ်ဳပ္လုိက္ရင္-★★★
၁။ေလာဘေဒါသေမာဟေပၚတုိင္ေပၚတုိင္း ခ်က္ခ်င္းသိတာသည္ေသာတာပန္ရဲ႕အသိ။
၂။သိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္ႏုိင္ျခင္းသည္ေသာတာပန္ရဲ႕ အသိ။
၃။ဤသာသနာမွတစ္ပါးအျခားသာသနာမွာ ထြက္ရပ္လမ္းလံုး၀မရွိဘူးဆုိတဲ့ယံုၾကည္မႈဟာလဲ ေသာတာပန္ရဲ႕သဒၶါ။
၄။က်ဴးလြန္ထားတဲ့အျပစ္ကုိခ်က္ခ်င္း ကုသလုိတဲ့စိတ္ေပၚတာဟာလဲေသာတာပန္ရဲ႕ သေဘာ။
၅။ကိစၥႀကီးငယ္ရွိလို႔အကူအညီ သက္ေသလုိက္ရျငားေသာ္လဲသီလသမာဓိပညာ အပ်က္မခံတာသည္ေသာတာပန္ရဲ႕သေဘာ။
၆။တရားေတာ္ေတြကုိအာ႐ံုတစ္ပါးစိတ္မသြားဘဲ အနက္အဓိပၸါယ္သိၿပီးနာႏုိင္ျခင္းသည္ေသာတာပန္။
၇။ခႏၶာဉာဏ္ေရာက္တရားေတြနာရေတာ့ ၀မ္းေျမာက္လုိ႔မဆံုးၾကည္ၫိုလုိ႔မဆံုးေက်းဇူးတင္လုိ႔ မဆံုးျဖစ္တာသည္ေသာတာပန္။
ပုထုဇဥ္နဲ႔ေသာတာပန္ဒီ(၇)ခ်က္မွာထူးျခားတယ္တဲ့။ ေကာသမၻီရဟန္းေတြအေၾကာင္းျပဳၿပီးေဟာတာ။ ဥပမာေသာတာပန္လဲရန္ေတာ့ျဖစ္တာပဲ။ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မွန္းေနာက္ကသိတယ္။သိလုိက္ေတာ့ ၿငိမ္းေအာင္လုပ္လုိက္တယ္။သိလို႔ကုသလိုက္တယ္။ သူတစ္ပါးကိစၥေဆာင္ရြက္ရာမွာ သီလသမာဓိ ပညာကုိသာငဲ့ေလ့ရွိတယ္။တရားနာတဲ့အခါမွာ အျခားစိတ္ေတြအ၀င္မခံဘူး။တရားနာရေတာ့ ၀မ္းသာလုိ႔မဆံုးပီတိေသာမနႆေတြလဲ ျဖစ္လုိ႔မဆံုးဘူးတဲ့။ဒါပုထုဇဥ္နဲ႔မတူတဲ့အခ်က္ (၇)ခ်က္။ဒီ(၇)ခ်က္နဲ႔ကုိက္ညီၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေသာတာပန္ျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္ပါ။
(မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ေဟာတရားမ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပျခင္းသာျဖစ္သည္။)
Posted via Blogaway
No comments:
Post a Comment